Μπορείς από την Ελλάδα να καταλήξεις να δουλεύεις στο facebook; Ο Τόλι Λέριος, μηχανολόγος του μεγαλύτερου παγκόσμιου κοινωνικού δικτύου λέει ότι μπορείς
Από που κατάγεστε;
«Κατάγομαι από την Αθήνα. Μεγάλωσα εδώ έως το 1989. Δεν είχαμε ένα χωριό να πάμε για το Πάσχα. Η οικογένεια της μητέρας μου βέβαια κατάγονταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, και ο πατέρας μου από τον Βόλο, αλλά αυτό ήταν πριν από πολλά χρόνια».
Πώς καταλήξατε στην Αμερική;
«Πήγαινα λύκειο εδώ στην Ελλάδα και έκανα αιτήσεις σε πανεπιστήμια στην Αμερική για να πάρω κάποια υποτροφία. Με δέχτηκε στο Stanford. Αλλά και το MIT. Τελικά προτίμησα τον καλό καιρό της Καλιφόρνιας».
Αφού πήγατε στην Αμερική όλα ήρθαν εύκολα; Υπάρχει αυτό που ονομάζουν αμερικανικό Όνειρο;
«Ναι, ήρθαν σχετικά εύκολα. Όχι χωρίς σκληρή δουλειά βέβαια, πέρασα αμέτρητες νύχτες διαβάζοντας ως αργά, δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να κάνω μαθήματα μουσικής, δεν υπήρχε ελεύθερος χρόνος. Το Αμερικανικό όνειρο εξακολουθεί να υπάρχει. Το κλειδί αυτού του ονείρου είναι ότι δεν έχει σημασία από που προέρχεσαι. Τα πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα σήμερα, μετά την 11η Σεπτεμβρίου, αλλά ακόμη μπορεί κανείς να βρει πολλές ευκαιρίες, ειδικά στον τομέα της πληροφορικής. Μάλιστα στον χώρο αυτό είναι δύσκολο να βρει κανείς κάποιον να προσλάβει, ειδικά αν είσαι γυναίκα, επειδή δεν υπάρχουν πολλές στον τομέα αυτόν. Συγκεκριμένα στο facebook υπάρχει μεγάλη ζήτηση, λόγω του ότι υπάρχουν και πολλές γυναίκες χρήστες».
Όταν αναφερόμαστε στην Ελλάδα, θα λέγαμε ότι σκοτώνουν τα όνειρα των παιδιών. Το κεφάλαιο, το επιχειρείν σε αυτή τη χώρα θεωρείται δαιμονισμένο.
«Πιστεύω ότι δεν είναι απλά πολιτικό θέμα, αλλά πιο βαθύ. Ξεκινάει από το σπίτι. Θα σας πω μια ιστορία. Τις προάλλες είδα μια φίλη, η οποία δούλευε στο δημόσιο, για να εκπληρώσει το όνειρο της μητέρας της. Ήταν πολύ δυστυχισμένη με τη δουλειά της και εντέλει την άφησε και ξεκίνησε έναν φούρνο. Μου έλεγε ότι σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειας της η μητέρα της δεν την άφηνε ήσυχη και την αποδοκίμαζε διαρκώς. Εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα. Η Ελλάδα επίσης ήταν για πολλά χρόνια σε μια φάση αβεβαιότητας. Η απειλή της Τουρκίας, ο Γιουγκοσλαβικός πόλεμος. Σε τέτοιες περιόδους είναι φυσικό να αναζητεί κάνεις κάποια σταθερότητα και δεν ρισκάρει. Αλλά η αλήθεια είναι, ειδικά αν είσαι νέος, ότι πρέπει να παίρνεις ρίσκα. Ένας άλλος παράγοντας είναι επίσης ότι εδώ στην Ελλάδα αν ρισκάρεις και αποτύχεις δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία. Ενώ στην Αμερική συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αν δεν έχεις αποτύχει, δεν σε εμπιστεύεται κανείς. Ας το δούμε σε σχέση με τα start ups. Για να ξεκινήσεις τη δική σου επιχείρηση υπάρχουν δύο τρόποι. Ή θα έχεις δικά σου χρήματα να επενδύσει, ή θα βρεις χρηματοδότες. Εδώ στην Ελλάδα αν αποτύχεις, δεν υπάρχουν άλλοι επενδυτές που θα σε στηρίξουν. Τα αποτελέσματα είναι καταστροφικά. Στην Αμερική μπορείς να χρεοκοπήσεις και ξαναγεννηθείς».
Πιστεύετε ότι η Ελλάδα έχει τα μυαλά που χρειάζεται μια Silicon Valley; Ή ότι μπορεί να δημιουργήσει τη δική της Silicon Valley;
«Ναι πιστεύω ότι έχει. Η μόρφωση στην Ελλάδα είναι πολύ καλή, οι γονείς επιμένουν στην μόρφωση των παιδιών τους. Θέλουν να πάνε στο Πανεπιστήμιο. Ίσως και περισσότερο από ότι πρέπει πολλές φορές εις βάρος περισσότερης πρακτικής. Το ταλέντο υπάρχει και υπάρχει και καλή εκπαιδευτική βάση και κουλτούρα. Η ζύμη είναι εκεί. Μπορούν να δημιουργηθούν μικρές ομάδες και να δημιουργήσουν κάτι πρωτοποριακό. Αυτό συμβαίνει ήδη άλλωστε. Και το πτυχίο είναι πολύ σχετικό. Για παράδειγμα για να κάνεις αίτηση για δουλειά στο facebook, δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο. Αρκεί να έχεις αποδείξει ότι έχεις το ταλέντο να δουλέψεις εκεί. Να έχεις την εμπειρία, και καλές συστάσεις. Άλλωστε και ο ίδιος ο CEO μας δεν έχει πτυχίο».
Πως καταλήξατε στο facebook;
«To facebook δεν ήταν καθόλου η τυπική εταιρία στην οποία θα εργαζόμουν. Συνήθως μου αρέσει να χτίζω προγράμματα και εφαρμογές από το μηδέν. Όταν επικοινώνησε το facebook μαζί μου πριν από δύο χρόνια, αναρωτήθηκα τι να θέλανε. Η σύσταση έγινε από έναν πρώην μαθητή μου από τη εποχή που δίδασκα όταν έκανα το διδακτορικό μου. Μου μίλησε λίγο για το facebook, και η κατάσταση είχε ως έξης. To facebook είχε μεγαλώσει τόσο γρήγορα, που μερικές απλές τεχνολογίες, και εφαρμογές δεν είχαν γίνει σωστά. Μια από αυτά είχε να κάνει με τις φωτογραφίες, και την αποθήκευση τους. Πέρασα βέβαια όλη την διαδικασία αξιολόγησης, 48 συνεχόμενες ώρες. Έτσι κατέληξα στο facebook».
Τι ακριβώς κάνετε στο facebook;
«Ξεκίνησα το δικό μου project που είχε να κάνει με τις εικόνες. Είχε δυο σκέλη. Το πρώτο σκέλος έχει να κάνει με την συμπίεση των φωτογραφιών χωρίς όμως να χάνουν την ποιότητα τους, πριν αποθηκευτούν στο facebook μόνιμα. Αν σκεφτεί κάνεις ότι καθημερινά αποθηκεύονται περισσότερες από 350 εκατομμύρια φωτογραφίες, το έργο αυτό ήταν ιδιαίτερα σημαντικό. Το δεύτερο έχει να κάνει με το ότι η κάθε φωτογραφία αποθηκεύονταν σε τρία διαφορετικά μεγέθη, γεγονός που δυσκόλευε πολύ τον σχεδιαστή που ήθελε να αλλάξει κάτι στις σελίδες του facebook. Επίσης αυτό δυσκόλευε πολύ επίσης τη χρήση του facebook από κινητό τηλέφωνο. Έφτιαξα λοιπόν μια εφαρμογή με την οποία ο καθένας μπορεί να ανεβάζει ότι μέγεθος φωτογραφίας θέλει, το οποίο αυτόματα τροποποιείται για να ανέβει στο facebook».
Πώς είναι λοιπόν να δουλεύει κάνεις για το facebook;
«Είναι σίγουρα μοναδικά, αλλά πρέπει να ομολογήσω επίσης ότι δεν είναι η μοναδική εταιρία που λειτουργεί έτσι στη Silicon Valley. Υπάρχουν πολλές εταιρίες, όπως η google για παράδειγμα, ή και άλλες μικρές εταιρίες, που έχουν αυτή την κουλτούρα. Στο facebook γενικά επικρατεί η αντίληψη ότι οι μηχανολόγοι είναι οι ροκ σταρ. Πρέπει λοιπόν να τους έχουμε χαρούμενους ώστε να μπορούν να είναι δημιουργικοί. Το φαγητό είναι δωρεάν. Υπάρχουν παντού εστιατόρια. Αλλά και μικρές κουζίνες, αν θέλω να φάω κάτι δεν χρειάζεται να βγω έξω. Γενικά ο χώρος εργασίας βασίζεται στην επικοινωνία, δεν υπάρχουν τοίχοι, επιτρέπεται η ανταλλαγή ιδεών. Δεν υπάρχουν γραφεία. Το νέο γραφείο που ετοιμάζει τώρα το facebook, είναι μια τεράστια αποθήκη, σαν στέγαστρο αεροπλάνων με τραπέζια τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Και αυτό έχει να κάνει με την αντίληψη του Μαρκ, ότι όλα είναι ανοιχτά, όλοι βοηθούμε ο ένας τον άλλον. Φυσικά το αρνητικό είναι ο θόρυβος..για αυτό και προσωπικά, εργάζομαι αρκετά από το σπίτι».
Πιστεύετε ότι το ίντερνετ θα φέρει τη λύση στην παγκόσμια κρίση. Υπάρχει για παράδειγμα ένα νέο νόμισμα στο διαδίκτυο, το οποίο βασίζεται μάλιστα σε ένα πολύ δημοκρατικό σύστημα.
«Ναι αλλά αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν και ακούγεται ιδανικό, πώς θα μπορέσει το κράτος να φορολογήσει, πώς θα μπορέσει να δώσει χρήματα στους ανάπηρους, πως θα λειτουργήσει ο κόσμος; Θα υπάρξει αναρχία. Οπότε και αυτό ενέχει ρίσκο, όπως και το να αφήνεις τα πάντα στα χέρια του κράτους, όπως έγινε άλλωστε στην Ελλάδα, ενέχει ένα μεγάλο ρίσκο».
Πηγη: protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου