εμείς, γιατί καθόμαστε;

 όταν λιποθυμούν παιδιά στα σχολεία;

 όταν οι εργαζόμενοι γονείς είναι τώρα απολυμένοι;

 όταν οι συνταξιούχοι παππούδες, με τις αδύναμες συντάξεις, να βοηθήσουν δεν μπορούν;

 όταν ελπίδες δεν υπάρχουν για ένα αύριο σωστό;

 όταν η πατρίδα κινδυνεύει φανερά, από την ανεπάρκεια πολιτικών; Λύσεις βιώσιμες, να βρουν, να εφαρμόσουν;

 

Φίλοι μου, λόγια,

λόγια, και λόγια,

και εκεί όλα τελειώνουν.

Από προτάσεις

και πράξεις,

πράγματα ανέφικτα

και απίθανα μαζί,

καθώς, κανείς τους τώρα δεν μπορεί,

κι όλοι μιλούν, για ‘ψέματα’ και ‘λάθη’.

Λοιπόν;

Θα ανταμώσουμε καμιά φορά;

Όλοι μαζί χωρίς  κόμματων χρώματα

και άλλες παρατάξεις;

Μία κυβέρνηση

με ικανούς και πατριώτες υπουργούς

Για μία και  μόνον ετικέτα,

των Ελλήνων την Σημαία;