Πολιτική συνεργασία της «κοινωνίας αξιών» και των «Δημοκρατικών»

H κοινή συνέντευξη τύπου για την

Οι βασικοί ομιλητές, ο Δημήτρης Μπουραντάς, πρόεδρος της «κοινωνίας αξιών» και ο Θεόδωρος Πολυζωϊδης, πρόεδρος των «Δημοκρατικών», ανέπτυξαν το κοινό όραμα και τις βασικές πολιτικές θέσεις.

Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε εδώ: http://wp.me/p2SV3s-ns

πολιτική συνεργασία της «κοινωνίας αξιών» και των «Δημοκρατικών», που δόθηκε στις 25 Απριλίου 2013 στο Ξενοδοχείου «Ηλέκτρα Παλλάς».

• Category

  Nonprofits & Activism

• License

  Creative Commons Attribution license (reuse allowed)

Τι μας έδειξε η εμπειρία του ΟΤΕ

Τι μας έδειξε η εμπειρία του ΟΤΕ τoυ Παναγή Βουρλούμη * Το κράτος που αντιμετωπίζει τώρα θέμα μείωσης του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων θα μπορούσε να διδαχθεί ορισμένα πράγματα από την εμπειρία του ΟΤΕ. Το 2005-6 ο ΟΤΕ μείωσε το προσωπικό του από 18.000 σε περίπου 13.000, σχεδόν 30%. Η μείωση ήταν επιβεβλημένη γιατί ο υψηλός αριθμός των εργαζομένων επέβαλε και συντηρούσε αναχρονιστικές δομές που δεν ανταποκρίνονταν στις σύγχρονες ανάγκες των τηλεπικοινωνιών και της διοίκησης εν γένει. Ήταν η κότα και το αβγό. Αν δεν λιγόστευε το προσωπικό θα ήταν αδύνατον να αναδιοργανωθεί η λειτουργία, αλλά αν δεν εισάγονταν νέοι τρόποι οργάνωσης δεν θα μπορούσε να μειωθεί το προσωπικό. Έπρεπε και τα δύο να γίνουν ταυτόχρονα. Προηγήθηκε από διεθνή οίκο συμβούλων λεπτομερής ανάλυση του τρόπου λειτουργίας κάθε τμήματος, ροή της δουλειάς, διαδικασίες, επίπεδα ιεραρχίας, κ.λπ. Πλήρης χαρτογράφηση του Οργανισμού σε όλη την Ελλάδα. Η μελέτη οδήγησε σε νέο σχέδιο οργάνωσης που μεταξύ άλλων περιόριζε ριζικά τον αριθμό διευθυντών, τμημάτων και άλλων μονάδων. Για παράδειγμα, οι Περιφέρειες μειώθηκαν από 14 σε 4 και τα Διαμερίσματα από 52 σε 26. Ως τότε ο ΟΤΕ ακολουθούσε το πρότυπο της διοικητικής διαίρεσης του κράτους – νομοί, περιφέρειες και επαρχίες με εξαιρετικά εκτεταμένες γραμμές επικοινωνίας και μεγάλη κατάτμηση αρμοδιοτήτων. Το είδος αυτό της οργάνωσης έχει ξεπεραστεί από τις δυνατότητες της σύγχρονης τεχνολογίας που επιτρέπει άμεση επαφή και κατάργηση ενδιάμεσων φάσεων. Με το νέο σχήμα περίσσευαν αρκετές χιλιάδες θέσεις εργασίας. Ποιοι θα έφευγαν; Το προσωπικό δεν είχε αξιολογηθεί ποτέ για τους γνωστούς λόγους, όπως συμβαίνει και στο Δημόσιο. Ετσι αποφασίστηκε τα κίνητρα εξόδου να δοθούν με βάση το έτος πρόσληψης, ας πούμε στις πιο παλιές κληρουχίες. Όταν ανακοινώθηκε το πρόγραμμα εξόδου υπήρξαν διαμαρτυρίες και προφητείες ότι ο ΟΤΕ θα κατέρρεε και η χώρα θα έμενε χωρίς δίκτυα τηλεπικοινωνιών. Συνέβη το αντίθετο. Με την έξοδο 6.000 και την πρόσληψη 1.200, κυρίως αριστούχων από ΤΕΙ, η παραγωγικότητα εκτινάχτηκε με αποτέλεσμα να αποσβεστεί το κόστος των κινήτρων εξόδου ταχύτερα από ό,τι είχε υπολογιστεί. Συμπέρασμα, χωρίς ανάλυση διαδικασιών και λειτουργίας σε κάθε υπηρεσία και τμήμα και χωρίς νέο οργανόγραμμα οι προσπάθειες μείωσης προσωπικού στο Δημόσιο βαδίζουν στα τυφλά. Τις μελέτες για να γίνουν αυτά δεν μπορούν να τις κάνουν τα ίδια τα τμήματα που θα υποστούν τις αλλαγές γιατί οι εργαζόμενοι εκεί δεν έχουν κανένα συμφέρον να αναδιοργανωθούν. Το επιτελικό σχέδιο πρέπει να γίνει από εξωτερικούς συμβούλους αλλά η εφαρμογή αναγκαστικά είναι εσωτερική υπόθεση. Για λόγους που δεν είναι ανάγκη να εξηγήσω το μόνο τμήμα στον ΟΤΕ που απέφυγε τη ριζική αναδιοργάνωση τότε ήταν η γενική διεύθυνση Προσωπικού. Δίχως όμως τη συνεργασία της το εγχείρημα δεν θα μπορούσε να γίνει γιατί οι διευθύνσεις Προσωπικού έχουν κομβικό ρόλο, στο δε Δημόσιο αποτελούν κράτος εν κράτει. Ας μην υποτιμούμε τη δύναμη της γραφειοκρατίας, ιδίως όταν πλαισιώνεται από τη μονιμότητα και το πελατειακό σύστημα. * Πρώην προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ομίλου ΟΤΕ

Δημοσίευση : 16-04-13

Το πείραμα του Wörgl – Μια ιστορία σαν παραμύθι

Από:http://www.awakengr.com/2011/11/worgl.html?m=1

Το Wörgl στην Αυστρία

Μια μεγάλη απόφαση
Το Wörgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Ήδη η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergüggenberger (Μίκαελ Ούντεργκέγκενμπέργκερ) ήδη είχε έλθει η ύφεση με 30% ανεργία, και 10% άπορους.
Ο νέος Δήμαρχος προερχόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια,
ο ίδιος κατόρθωσε να μορφωθεί μόνος του και να γίνει μηχανικός στους σιδηροδρόμους. Αν και ο ίδιος δεν ήταν μαρξιστής, είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων. Ήταν ένας άνθρωπος ανοιχτόμυαλος, πρακτικός, εργατικός, δραστήριος που κέρδισε την καρδιά των συμπολιτών του, οι οποίοι τον εμπιστεύτηκαν στη θέση του Δημάρχου, γνωρίζοντας ότι δεν θα τους προδώσει.

Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων που ήθελε να εκτελέσει. Έργα απολύτως απαραίτητα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση, αντιμετωπίζοντας αρκετοί από αυτούς πρόβλημα επιβίωσης. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση.

Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο «Η Φυσική Τάξη» του οικονομολόγου Silvio Gesell (Σύλβιο Γκέσελ). Ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία. Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών – παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά. Κατ΄ αυτόν δηλαδή, όσο περισσότερο χρήμα είχαν, όσο περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία.

Ο Δήμαρχος βάζοντας σε εφαρμογή την παραπάνω θεωρία, ξεκίνησε το πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους, ξεκαθαρίζοντας όμως ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wörgl. Όντως εκτυπώθηκαν και τέθηκαν σε κυκλοφορία 32.000 σελίνια ως "Γραμμάτια Πιστοποίησης Εργασίας", κάτι σαν ένα δωρεάν χρήμα, διότι δεν είχαν αντίκρισμα σε χρυσό, απλά αναγνώριζαν την παροχή έργου προς την Κοινότητα. Κόπηκαν χαρτονομίσματα ονομαστικής αξίας στα 1, 5 και 10 σελίνια.

Τα χρήματα του Wörgl

Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα. Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί. Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη. Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του. Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα:

Τα χρήματα του Wörgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα. Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο

χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς.

Ο Δήμαρχος φυσικά δεν μπορούσε να προσλάβει όλους τους ανέργους της πόλης για τα δημοτικά έργα. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης όμως, ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύνανε την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία περαιτέρω αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι το σύστημα αρχίζει να αποκτάει μία δυναμική μορφή, και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wörgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wörgl, αλλά με τους νέους επισκέπτες διευρύνεται ακόμα περαιτέρω η αγοραστική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η παραγωγική δραστηριότητα. Οι ξένοι εργάτες παίρνοντας τα σελίνια του Wörgl, δυνάμωναν και τις δικές τους τοπικές οικονομίες, επεκτείνοντας την ανάπτυξη στα γύρω χωριά, αλλά το ίδιο το Wörgl έβγαινε αλώβητο, από αυτή την έξοδο του χρήματος. Ο Δήμαρχος είχε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα: Ήταν αυτός που εκτύπωνε το χρήμα. Δεν ήταν ένας ιδιώτης τραπεζίτης με σκοτεινά συμφέροντα κυριαρχίας από πίσω του, αλλά ένας άνθρωπος στην υπηρεσία των πολιτών.

Η πίσω όψη κάθε γραμματίου περιείχε αυτολεξεί την ακόλουθη συγκινητική δήλωση, κάποια λόγια που φαίνονται σαν να γράφτηκαν σήμερα, και όμως γράφτηκαν το 1932:

 «Προς όλους τους ενδιαφερόμενους: Ο αργός ρυθμός που κυκλοφορεί το χρήμα έχει προκαλέσει μια πρωτοφανή ύφεση του εμπορίου και βύθισε εκατομμύρια ανθρώπους σε απόλυτη εξαθλίωση. Από οικονομικής απόψεως, η καταστροφή του κόσμου άρχισε! -Είναι καιρός, με αποφασιστική

και έξυπνη δράση, να προσπαθήσουμε να συγκρατήσουμε την πτωτική βουτιά του εμπορίου και έτσι να σωθεί η ανθρωπότητα από αδελφοκτόνους πολέμους, χάος και διάλυση. Οι άνθρωποι ζουν μέσα από την ανταλλαγή υπηρεσιών τους. Η υποτονική κυκλοφορία έχει σταματήσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ανταλλαγή και έτσι ρίχνονται εκατομμύρια άνθρωποι που θέλουν να εργαστούν εκτός εργασίας -Πρέπει, συνεπώς, να αναβιώσουμε αυτή την ανταλλαγή υπηρεσιών και έτσι οι άνεργοι να επιστρέψουν στην παραγωγική τάξη. Αυτός είναι ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας που εκδίδεται από την αγορά της πόλης του Wörgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο, να προσφέρει δουλειά και ψωμί».

Η επιτυχία του Wörgl

Σε περίοδο 13 μηνών, ο Δήμαρχος εκτέλεσε όλα τα έργα που είχε σχεδιάσει: Ύδρευση, δρόμοι, φωτισμός. Επίσης κατασκευάστηκαν νέα δημόσια κτίρια, ένας ταμιευτήρας νερού, μία πίστα για σκι, και μια γέφυρα. Επίσης έγιναν αναδασώσεις, γιατί αντιλαμβάνονταν οι άνθρωποι του τότε, που ζούσαν πιο κοντά στη Φύση, το μελλοντικό κέρδος από την ύπαρξη των Δασών.

Σε έξι γειτονικά χωριά επεκτάθηκε το σύστημα με επιτυχία. Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Eduard Dalladier, έκανε μια ειδική επίσκεψη για να δει το "θαύμα του Wörgl". Τον Ιανουάριο του 1933, το νέο οικονομικό σύστημα επεκτείνεται στη γειτονική πόλη της Kirchbühl, και τον Ιούνιο του 1933, ο Δήμαρχος του Wörgl συναντήθηκε με εκπροσώπους από 170 διαφορετικές πόλεις της Αυστρίας που ενδιαφέρονταν για την γενικευμένη εφαρμογή του συστήματος και στις πόλεις τους.

Η παρακάτω έκθεση συντάχθηκε από τον Claude Bourdet, έναν αυτόπτη μάρτυρα Καθηγητή του Πολυτεχνείου της Ζυρίχης:

«Επισκέφθηκα το Wörgl τον Αύγουστο του 1933, ακριβώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πειράματος. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα αποτελέσματα φτάνουν το θαύμα. Οι δρόμοι, περιβόητοι για την άθλια κατάσταση τους, συναγωνίζονται τώρα την ιταλική Autostrade (Ιταλική Εθνική Οδό). Το Συγκρότημα των Δημαρχιακών γραφείων έχει ανακαινιστεί όμορφα ως ένα γοητευτικό σαλέ με ανθισμένες γλαδιόλες. Μια νέα τσιμεντένια γέφυρα φέρει περήφανα την πλάκα: "Χτισμένο με δωρεάν χρήματα το έτος 1933". Παντού βλέπει κανείς νέους φανοστάτες στους δρόμους, καθώς και ένα δρόμο με το όνομά του Silvio Gesell. Οι εργαζόμενοι στα πολλά εργοτάξια είναι όλοι ένθερμοι υποστηρικτές του συστήματος του δωρεάν χρήματος. Στα καταστήματα τα γραμμάτια είναι αποδεκτά παντού, παράλληλα με τα επίσημα χρήματα. Οι τιμές δεν έχουν αυξηθεί. Κάποιοι υποστήριξαν ότι το σύστημα που πειραματίστηκε στο Wörgl εμποδίζει την φορολογική ισότητα, γιατί ενεργεί σαν μία μορφή εκμετάλλευσης του φορολογουμένου. Φαίνεται να υπάρχει ένα μικρό λάθος σε αυτό τον τρόπο σκέψης. Ποτέ στο παρελθόν δεν είδε κανείς τους φορολογούμενους να μη διαμαρτύρονται έντονα κατά την αφαίρεση των χρημάτων τους. Στο Wörgl κανείς δεν διαμαρτύρονταν. Αντίθετα, οι φόροι (σε μορφή γραμματίων) καταβάλλονται εκ των προτέρων στον Δήμο. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wörgl μόνο στη «νέα μορφή των φόρων». Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό. Αφήνω στους ειδικούς για να διαπιστωθεί αν υπάρχει πληθωρισμός, παρά την κατά 100% κάλυψη των βασικών καταναλωτικών αγαθών. Παρεμπιπτόντως, αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοεί την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wörgl έχει γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορεί να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη

συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wörgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Ο πληθυσμός του Wörgl με χαρά, περήφανος για τη φήμη τους, τους καλωσορίζει θερμά.»

Το τέλος

Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wörgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση "νομίσματος έκτακτης ανάγκης". Το Wörgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wörgl έμεινε στην Ιστορία.

(Βιβλιογραφία: http://www.mindcontagion.org/worgl) 

http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/worgl.html#.TtEU2XqODKT

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Από: http://koinoniaaxion.wordpress.com/2012/12/28/156/

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΞΙΩΝ & ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Με αφορμή τους διαλόγους που διαμείβονται κατά καιρούς, επεξηγούμε συνοπτικά τα παρακάτω, σε ό,τι αφορά την ιδεολογική πολιτική τοποθέτηση της ‘’κοινωνίας αξιών’’.
Τα προβλήματα που υπάρχουν σε όλες τις πολιτικές ιδεολογίες αναφύονται στο πεδίο της πρακτικής εφαρμογής. Σ΄ αυτό το πεδίο ο πολίτης και η κοινωνία επιδοκιμάζουν ή αποδοκιμάζουν τις πολιτικές, στην εφαρμογή τους.
Καθημερινά γίνεται αλληλεπίδραση και δοκιμασία των πολιτικών ιδεολογιών, μία συνεχής διαδικασία σύνθεσης. Η σύνθεση που προβάλει η ”κοινωνία αξιών”, είναι ο ”κοινωνικός φιλελευθερισμός”, μια πολιτική θεώρηση διατυπωμένη και εφαρμοσμένη εδώ και αρκετά χρόνια, σε πολλές χώρες του δυτικού κόσμου και η οποία αναλύεται επαρκώς στα επίσημα κείμενα μας.
Τέσσερις είναι οι βασικές αρχές της ‘’κοινωνίας αξιών’’ για την πρακτική εφαρμογή του ‘’κοινωνικού φιλελευθερισμού’’:

• Η πρώτη είναι το ‘’κοινό καλό’’. Η αγορά πρέπει να διασφαλίζει στον πολίτη, αγαθά και υπηρεσίες καλύτερης ποιότητας σε χαμηλότερες τιμές. Η ελευθερία της αγοράς υπάρχει για το καλό του πολίτη και πρέπει να ελέγχεται όταν είναι αντίθετη προς τα συμφέροντα του.
• Η δεύτερη είναι ‘’η θετική θεώρηση της ελευθερίας’’. Το κράτος πρέπει να  βοηθά τους πολίτες στην πραγματοποίηση των στόχων τους, να μην στέκεται εμπόδιο αλλά να διευκολύνει.
• Η τρίτη είναι ‘’η ισότητα των ευκαιριών για όλους’’. Δηλαδή, η αξιοκρατία. Το κράτος οφείλει να παρέχει ευκαιρίες προόδου σε όλους, ανεξάρτητα από το που προέρχονται. Δεν μπορεί να εγγυάται ότι θα τα καταφέρουν, πρέπει όμως να δίνει σε όλους την ευκαιρία να προσπαθήσουν.
• Η τέταρτη αρχή είναι ‘’η δυνατότητα του κράτους να παρεμβαίνει υπέρ των μη προνομιούχων’’. Το κράτος οφείλει να προστατεύει τους πολίτες ιδίως τους ασθενέστερους. Η έννοια της ‘’θετικής διάκρισης’’ στους νόμους, νοείται μόνο υπέρ των πιο αδυνάμων.

Με βάση τις αρχές αυτές  οι θέσεις της ‘’κοινωνίας αξιών’’ ουσιαστικά  επικεντρώνονται στην ισορροπία μεταξύ της ελευθερίας των αγορών και του διαμεσολαβητικού ρόλου του κράτους. Αναγνωρίζουν την αξία των αγορών, αλλά ταυτόχρονα αποδέχονται τον σημαντικό ρόλο της ελεγχόμενης κρατικής δράσης, για να υπάρξει σωστή λειτουργία και εξισορρόπηση τους σε περιπτώσεις στρεβλώσεων. Η κρατική δράση στην ουσία, επιδιώκει να απαλλάξει τις αγορές από δύο ισχυρούς ‘’ανασταλτικούς παράγοντες’’:

• Ο ένας είναι οι υπερβολικές κρατικές παρεμβάσεις, με την μεγάλη φορολόγηση, τις υπερβολικές ρυθμίσεις και τη γραφειοκρατία.
• Και ο δεύτερος, είναι οι μονοπωλιακές πρακτικές, τα καρτέλ και τα ολιγοπώλια του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα και οι διαπλεκόμενοι  με το κράτος κολοσσοί, που δυναστεύουν την αγορά. Όλα αυτά δημιουργούν τεράστια εμπόδια στις νέες επιχειρήσεις, εμποδίζοντας τες να έχουν θέση στην αγορά.

Η ‘’κοινωνία αξιών’’ γνωρίζει τους κινδύνους που υπάρχουν από την εγγενή τάση του συστήματος διακυβέρνησης, να συγκεντρώνει εξουσία και να αυξάνει τις κρατικές δομές.  Το κράτος θα πρέπει να είναι περιορισμένο, ελεγχόμενο, αλλά ταυτόχρονα πιο υπεύθυνο και αποτελεσματικό προς τους πολίτες, και αυτό θα γίνει μέσω της διοικητικής αποκέντρωσης, της δημιουργίας αποτελεσματικών δομών σε όλη την περιφέρεια, της μεταρρύθμισης των δομών του, της σωστής αξιολόγησης του προσωπικού, της διαφάνειας, της ηλεκτρονικής ολοκλήρωσης των υπηρεσιών του και οπωσδήποτε του περιορισμού του εντός των συνταγματικών προβλέψεων.

• Το κράτος απαιτείται να παρέχει ευκαιρίες προόδου σε όλους και να ευνοεί την επιχειρηματικότητα. Αν και η ανάπτυξη της οικονομίας βασίζεται και στις Δημόσιες Επενδύσεις, εν τούτοις το κράτος δεν διεκδικεί ρόλο επιχειρηματία, αναλαμβάνει κυρίως τον διαμεσολαβητικό του ρόλο υπέρ της επιχειρηματικότητας και τον ρυθμιστικό ρόλο του σε βάρος των μονοπωλιακών καταστάσεων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα. Έχει ως σκοπό να ενισχύσει τους αναπτυξιακούς παράγοντες της οικονομίας, να  εξουδετερώσει τις στρεβλώσεις της αγοράς και να απελευθερώσει τη δημιουργικότητά της.
• Ο ‘’κοινωνικός φιλελευθερισμός’’ δεν αντιπαλεύεται το μεγάλο κεφάλαιο, το ελέγχει όμως για να μην δημιουργεί ασφυξία στην οικονομία, στην διευρυμένη επιχειρηματική δραστηριότητα, στις μικρότερες οικονομικές μονάδες και στην κοινωνία.
• Λειτουργεί υπέρ των μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της  οικονομίας, έχουν ανάγκη λιγότερης φορολογικής επιβάρυνσης και μείωσης της γραφειοκρατίας για να γίνουν ανταγωνιστικές. Θέλουν επίσης ένα υγιές, ανοικτό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
• Υποστηρίζει  τον διαμεσολαβητικό ρόλο του κράτους στην ισορροπημένη ρύθμιση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ώστε να μην υποβαθμίζεται το περιβάλλον που αποτελεί παράγοντα οικονομικής ανάπτυξης στη χώρα μας.
• Ο ‘’κοινωνικός φιλελευθερισμός” έχει ως κεντρική του θέση την ατομική ελευθερία. Θεωρεί ότι η φτώχεια, η ανεργία, η κακή υγεία, η αδυναμία και η έλλειψη εκπαίδευσης, είναι  σοβαροί περιορισμοί στην ελευθερία του ατόμου. Βασική επιδίωξη του είναι να λειτουργήσει υπέρ της κοινωνικής ευημερίας με κοινωνική δικαιοσύνη, που να δημιουργεί ένα περιβάλλον ασφάλειας και αλληλεγγύης για τον πολίτη, με ορθολογικά κοινωνικά κριτήρια.

Στέλιος Φενέκος
Συντονιστής των πολιτικών θέσεων της ‘’κοινωνίας αξιών’’

Βρες το λάθος

Από: http://www.tanea.gr/opinions/all-opinions/article/5011835/bres-to-lathos/ 

Ελενα Ακρίτα   | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 08:00 |

Φταίει ο Παπανδρέου. Φταίει ο Καραμανλής. Φταίει ο Σημίτης. Φταίει ο Μητσοτάκης. Φταίει ο Ανδρέας Παπανδρέου. Φταίει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Φταίει η χούντα. Φταίει η Αποστασία. Φταίει ο Εμφύλιος. Φταίει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Φταίει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Φταίει η Τουρκοκρατία.

Φταίνε. Φταίμε;

Εμείς όλοι ευθύνες δεν έχουμε; Καθόλου; Αθώοι του αίματος; Αμέτοχοι του εγκλήματος; Τουρίστες στην ίδια μας τη χώρα; Μετανάστες στην ίδια μας τη ζωή; Καμιά ευθύνη; Κανένα σφάλμα; Καμιά πατάτα; Τίποτα;

Κι όμως... Αν τα βάλουμε κάτω, δεν βγαίνουν τα κουκιά. Μια χώρα δεν αυτοαναφλέγεται ερήμην των πολιτών της. Κι ας μην το πιάσουμε από τον Κιουταχή. Ας το πιάσουμε από την τελευταία 20ετία. Απ'  την εποχή της ροζ τσιχλόφουσκας.

Τότε, η «Μαντάμ Σουσού» του Δημήτρη Ψαθά έζησε ιστορικές - και υστερικές - στιγμές. Γιατί περί μαζικής υστερίας επρόκειτο. Η μαντάμ Σουσού και η μαντάμ Λουσού, χέρι χέρι, ψωνίζανε σαν να μην υπάρχει αύριο. Καταναλώνανε σαν να κρέμεται η ζωή τους από ένα βλαχομπαρόκ lifestyle. Βρες το λάθος.

Μισθωτοί συμπεριφέρονταν ως Κροίσοι. Παλιά, αγόραζαν αμάξι για να κάνουν τη δουλειά τους. Οχι για να κάνουν φιγούρα στον γείτονα. Αλλά, βλέπεις, είναι πολλά τα κυβικά, Αρη! Ξεκολλήσανε το «Η Παναγιά μαζί σου» και «Μπαμπά μην τρέχεις» και βάλανε το τρέντι γούρι από το τρέντι μαγαζί. Βρες το λάθος.

Παντρεύανε τα παιδιά τους; Δεξιώσεις, μπουφέδες, τούρτες, σαμπάνιες, χλίδα... Ζωτικά ψεύδη: «Οσα στερηθήκαμε εμείς, να τα δώσουμε στο παιδί μας». Στο παιδί μας που παντρεύτηκε άρχοντας και σήμερα είναι άνεργο. Ο ξυπόλητος πρίγκιπας. Βρες το λάθος.

Τα χρόνια της φούσκας του χρηματιστηρίου κάποιοι αγόραζαν ό,τι βρίσκανε μπροστά τους. Πληρώνανε όσο όσο! Οσο πιο ακριβό τόσο πιο καλό. Πουλιέται; Το αγοράζω. Το δίνεις; Το παίρνω! Βρες το λάθος.

Οι τράπεζες σε κυνηγούσαν από πίσω με πιστωτικές κάρτες και προεγκεκριμένα δάνεια. Κάθε τρεις και λίγο, ραβασάκι: «Επειδή είστε καλός πελάτης σάς εγκρίνανε 6.000, 10.000, 20.000». Επειδή είστε καλός πελάτης. Επειδή είστε καλός άνθρωπος. Επειδή έχετε ωραία μάτια. Επειδή μια ζωή την έχουμε κι αν δεν τη γλεντήσουμε τι θα καταλάβουμε τι θα καζαντίσουμε. Βρες το λάθος.

Θυμάμαι παλιά διαφήμιση τράπεζας στην οποία το ζευγάρι έπαιρνε δάνειο για να πάει χλιδάτες διακοπές. Επαναλαμβάνω: ΔΑΝΕΙΖΕΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ ΣΤΙΣ ΜΑΛΔΙΒΕΣ! Οχι για να ρίξεις λεφτά στο μαγαζί. Οχι για να βοηθήσεις το παιδί στις σπουδές. Οχι για να πληρώσεις τη δόση του σπιτιού. Για να πας στους κοκοφοίνικες να λιάζεσαι. Βρες το λάθος.

Και το κράτος από κοντά! Να σιγοντάρει, να ενθαρρύνει, να σπρώχνει στην καταστροφή. Ελλάδα, η απόλυτη μαντάμ Λουσού! Πρώτο βραβείο στη Γιουροβίζιον. Πήρε φωτιά το Κορδελιό. Πανηγύρια, εκδηλώσεις, δεξιώσεις, πάρτι, χαμός. Τι έμεινε από όλα αυτά; Μια ξεβαμμένη παγέτα από το φόρεμα της συμπαθέστατης Παπαρίζου. Να μας θυμίζει το μηδέν. Το απολύτως τίποτα. Βρες το λάθος.

Ασε τις χαρές, τις αγκαλιές, τα φιλιά της Γιάννας Αγγελοπούλου με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, όταν ανέλαβε η Ελλάδα τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Που μας κοστίσανε τη μάνα ΜΑΣ και τον πατέρα ΜΑΣ. Θα ξεχάσω εγώ τους Καλατράβες που πλακώσανε και μας πήραν και τα σώβρακα; Τους τρελούς μισθούς που δόθηκαν αβέρτα κουβέρτα; Τους «ημετέρους» που κάναν σουλάτσο στα δικά μας λεφτά; Τις ασύλληπτες κατασκευές, στάδια, κολυμβητήρια, ολυμπιακά χωριά - που τώρα ρημάζουν στη μέση του πουθενά; Θα ξεχάσω που σκοτώνονταν Σημίτης με Καραμανλή ποιος θα πρωτοχρεωθεί την επιτυχία; Βρες το λάθος.

Αποδείξεις δεν ζητούσαμε. Είναι γεγονός. Οπως γεγονός είναι πως δεν φταίγαμε - τουλάχιστον όχι στον βαθμό που μας εγκαλούν. Αν ζητούσες απόδειξη από υδραυλικό - δεν ξαναπάταγε στο σπίτι σου ο υδραυλικός. Τόσο απλά. Αν ζήταγες απόδειξη από τον γιατρό - δεν ξαναρχόταν ο γιατρός. Τόσο απλά. Αν ζήταγες απόδειξη από ηλεκτρολόγο - δεν ξανάβλεπες ηλεκτρολόγο. Τόσο απλά: Εμενες στα μαύρα σκοτάδια, με ξεχειλισμένο καζανάκι και 40 πυρετό. Τόσο απλά!

Βρες το λάθος στα ρουσφέτια. Εχω έναν θείο που θα με διορίσει στο Δημόσιο. Εναν γείτονα που θα φέρει το παιδί από τον Εβρο. Εναν που θα τον λαδώσω να μου βγάλει τη σύνταξη που δεν δικαιούμαι. Εναν κουμπάρο στην Πολεοδομία που θα κάνει τα στραβά μάτια στο αυθαίρετο. Εχω... έχεις... έχει... Ρουσφέτι, μέσο, δόντι, βύσμα. Κι όποιος δεν έχει, την πάτησε. Το παιδί του θα υπηρετήσει στον Εβρο, θα μείνει άνεργο, το αυθαίρετο θα το φάει η μαρμάγκα και η σύνταξη δεν θα βγει ποτέ. Ετσι γυρίζουν τα γρανάζια αυτής της μηχανής. Βρες το λάθος.

Τους ψηφίσαμε. Βρες το λάθος. Τους πιστέψαμε. Βρες το λάθος. Μπρος στα μάτια μας η αλήθεια κι εμείς εθελοτυφλούσαμε. Στρουθοκαμηλίζαμε. Βρες το λάθος.

Μπουκάραμε στην κρεβατοκάμαρα, πιάναμε τον άντρα μας με μια άλλη. Κι αντί να τα βάλουμε με αυτόν, ξεμαλλιάζαμε αυτήν. Βρες το λάθος.

Για το κραγιόν στο πουκάμισο δεν φταίει αυτή που το έβαλε. Φταίει αυτός που την ενθάρρυνε. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί πήραμε διαζύγιο; Βρες το λάθος.

Με λίγα λόγια... Φταίνε οι πολιτικοί που τα κάνανε σκατά...

Φταίμε εμείς που τους το επιτρέψαμε.

Που τους το επιτρέπουμε. Ακόμη. Και σ' αυτό το τελευταίο - κυρίως σ' αυτό - βρες το λάθος!

ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

Sidos Dimitris μας ενημερώνει

ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΚΡΗΤΙΚΕ...!!!

Mathios Markakis
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
ΜΕ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΕΝΩΘΟΥΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. 

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ. ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙ ΟΤΙ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΣΩΣΑΝ ΠΑΛΙ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ''ΚΑΡΚΙΝΙΚΑ ΚΥΤΤΑΡΑ'' ΠΟΥ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΕΤΡΩΓΑΝ ΤΑ ''ΣΩΘΙΚΑ'' ΜΑΣ.
ΙΣΩΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟΙ {ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ} ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ? 

ΣΤΙΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ 

ΣΤΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ 

ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΑΙΕΣ 

Η ΜΗΠΩΣ ΣΤΙΣ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΜΑΧΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ?

ΠΟΤΕ!!! 

ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ.
ΓΙΑΥΤΟ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΑΜΕ ΟΥΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ ΑΛΛΟ ΕΘΝΟΣ. ΜΟΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΑΜΕ. ΓΙΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
ΜΗΝ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ 7000000 ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΕΧΘΡΟ. ΟΧΙ. ΚΑΙ ΠΑΛΙ 300 ΘΑ ΜΑΣΤΕ Η 3000 Η 30000 ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΛΑΜΠΕΙ.
 

ΜΙΛΗΣΤΕ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΣΑΣ ΚΑΙ ΕΝΩΘΕΙΤΕ ΤΩΡΑ.
 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΗΔΗ. ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΟΘΕΡΜΑΝΣΗ!!

 

http://www.facebook.com/mathios.markakis

The Island of Crete, Greece - See for yourself, feel for yourself

Published on Jul 13, 2012

Official tourism spot of Region of Crete. Created for the Greek island of Crete by Teo Papadoulakis.
Visit official Crete's tourism portal @ http://www.incrediblecrete.gr
Twitter: http://twitter.com/incrediblecrete
FB: https://www.facebook.com/visitcretegr...

ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ. ΕΥΡΕΘΗ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.

ΜΑΝΤΕΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

·

AΠΟ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. ΑΜΦΙΠΟΛΙΣ. ΕΥΡΕΘΗ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΡΩΞΑΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ.ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΜΕΤΑΦΕΡΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΣΙΒΑ,200 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΝΤΑΦΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΕΚΕΙ. Ο ΠΕΡΙΒΟΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ ΕΙΚΑΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΘΟΥΣ ΜΑΣ. ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ ΕΥΡΕΘΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΤΗ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΣΤΡΥΜΩΝΑ ΚΑΙ ΧΤΙΣΤΗΚΕ ΕΚΕΙ ΤΟ 1932, ΕΝΩ Η ΠΡΩΤΗ ΤΟΥ ΒΑΣΗ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΦΟ ΠΟΥ ΑΝΕΚΑΛΥΦΘΗ ΠΡΟΣΦΑΤΩΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ 9,99 μ Χ 9,99 μ,ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΚΙΟΝΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΔΩΜΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΚΤΙΣΜΑΤΟΣ. Ο ΛΕΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΕΩΣ ΔΗΛΩΝΕ ΤΟΥΣ 3 ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΘΑΜΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ, ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΡΩΞΑΝΗ, ΤΟΝ ΥΙΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΩΣ ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΤΑΦΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ, ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ.