Η συγκέντρωση αυτή.
Θα ήθελα, μια συγκέντρωση στο σύνταγμα …………
Από μια λαοθάλασσα.
Όχι για να διαμαρτυρηθούμε με συνθήματα φαμφάρες,
προκαλώντας αντιδράσεις.
Με ποιητές με λογοτέχνες,
με ηθοποιούς και μουσικούς,
τραγουδιστές και όλους μαζί,
μπροστάρηδες με πίσω τους λαό,
μα όχι για να κλάψει …………
Για να γλεντήσει,
να τραγουδήσει,
να ποιήσει να αναφωνήσει,
με ένα στόμα όλοι μαζί ……
Πως η Ελλάδα δεν πεθαίνει.
Πως η ψυχή της ζει και σπαρταρά,
ανυπόμονη να δει,
να κάνουν όνειρα παιδιά,
ωσάν ελευθέρα.
Πως δεν την δέχεται άλλο ετούτη τη μιζέρια,
ούτε θα χωριστεί,
στα δεξιά και αριστερά,
όπως υποδεικνύουνε συμφέροντα πολλά.
Πως ξέρει πάντα να γλεντά,
όπως στον πόλεμο σαν πα .
Πως αντιστέκεται στους κατακτητές,
όχι στα κρυφά , όπως οι ταλιμπάν,
μα σαν Έλληνες 300 ,
απέναντι σε χιλιάδες δίχως γνώση ,
με το κεφάλι τους ψηλά,
να παραδειγματίζονται οι ήρωες ξανά.
Να οραματίζονται οι ποιητές,
να μελοποιούν οι μουσικοί,
να σκηνοθετούν οι ηθοποιοί ,
να γράφουν οι λογοτέχνες και οι ιστορικοί,
πως η Ελλάδα δεν έσκυψε ποτέ της το κεφάλι,
πως σε πλεκτάνες και υπόγειες πλάνες,
δεν εχάθει να θρηνεί.
Πως η ιστορία έχει πολλές,
ακόμα απ’ της σελίδες στο μέλλον,
στην Ελλάδα αφιερωμένο.
Πως είναι εγωιστές.
Μα όταν χρειαστεί,
ξέρουν να πολεμούν,
ο ένας πλάι στον άλλον,
ξέρουν πως να σταθούν.
τα νότα τους να προστατεύουν,
με έναν τρόπο μοναδικό,
όπως κανένας άλλος πάνω στο πλανήτη αυτό.
Πως πάντα βρίσκει λύση,
σε οποιοδήποτε πρόβλημα,
αν προκύψει,
ως εφευρετικός.
Μια Ελλάδα,
μια φωνή ,
σε ένα Σύνταγμα,
όλοι μαζί,
για να γλεντήσουμε και να φωνάξουμε,
πως θέλουμε να ήμαστε ελεύθεροι,
όχι υποτακτικοί.
Αχ πόσο θα ήθελα να γίνει η συγκέντρωση αυτή,
να είναι μια αλήθεια ,
να συμβεί.
ΧΜπάστας
Η συγκέντρωση αυτή.
Θα ήθελα, μια συγκέντρωση στο σύνταγμα …………
Από μια λαοθάλασσα.
Όχι για να διαμαρτυρηθούμε με συνθήματα φαμφάρες,
προκαλώντας αντιδράσεις.
Με ποιητές με λογοτέχνες,
με ηθοποιούς και μουσικούς,
τραγουδιστές και όλους μαζί,
μπροστάρηδες με πίσω τους λαό,
μα όχι για να κλάψει …………
Για να γλεντήσει,
να τραγουδήσει,
να ποιήσει να αναφωνήσει,
με ένα στόμα όλοι μαζί ……
Πως η Ελλάδα δεν πεθαίνει.
Πως η ψυχή της ζει και σπαρταρά,
ανυπόμονη να δει,
να κάνουν όνειρα παιδιά,
ωσάν ελευθέρα.
Πως δεν την δέχεται άλλο ετούτη τη μιζέρια,
ούτε θα χωριστεί,
στα δεξιά και αριστερά,
όπως υποδεικνύουνε συμφέροντα πολλά.
Πως ξέρει πάντα να γλεντά,
όπως στον πόλεμο σαν πα .
Πως αντιστέκεται στους κατακτητές,
όχι στα κρυφά , όπως οι ταλιμπάν,
μα σαν Έλληνες 300 ,
απέναντι σε χιλιάδες δίχως γνώση ,
με το κεφάλι τους ψηλά,
να παραδειγματίζονται οι ήρωες ξανά.
Να οραματίζονται οι ποιητές,
να μελοποιούν οι μουσικοί,
να σκηνοθετούν οι ηθοποιοί ,
να γράφουν οι λογοτέχνες και οι ιστορικοί,
πως η Ελλάδα δεν έσκυψε ποτέ της το κεφάλι,
πως σε πλεκτάνες και υπόγειες πλάνες,
δεν εχάθει να θρηνεί.
Πως η ιστορία έχει πολλές,
ακόμα απ’ της σελίδες στο μέλλον,
στην Ελλάδα αφιερωμένο.
Πως είναι εγωιστές.
Μα όταν χρειαστεί,
ξέρουν να πολεμούν,
ο ένας πλάι στον άλλον,
ξέρουν πως να σταθούν.
τα νότα τους να προστατεύουν,
με έναν τρόπο μοναδικό,
όπως κανένας άλλος πάνω στο πλανήτη αυτό.
Πως πάντα βρίσκει λύση,
σε οποιοδήποτε πρόβλημα,
αν προκύψει,
ως εφευρετικός.
Μια Ελλάδα,
μια φωνή ,
σε ένα Σύνταγμα,
όλοι μαζί,
για να γλεντήσουμε και να φωνάξουμε,
πως θέλουμε να ήμαστε ελεύθεροι,
όχι υποτακτικοί.
Αχ πόσο θα ήθελα να γίνει η συγκέντρωση αυτή,
να είναι μια αλήθεια ,
να συμβεί.
ΧΜπάστας
Θα ήθελα, μια συγκέντρωση στο σύνταγμα …………
Από μια λαοθάλασσα.
Όχι για να διαμαρτυρηθούμε με συνθήματα φαμφάρες,
προκαλώντας αντιδράσεις.
Με ποιητές με λογοτέχνες,
με ηθοποιούς και μουσικούς,
τραγουδιστές και όλους μαζί,
μπροστάρηδες με πίσω τους λαό,
μα όχι για να κλάψει …………
Για να γλεντήσει,
να τραγουδήσει,
να ποιήσει να αναφωνήσει,
με ένα στόμα όλοι μαζί ……
Πως η Ελλάδα δεν πεθαίνει.
Πως η ψυχή της ζει και σπαρταρά,
ανυπόμονη να δει,
να κάνουν όνειρα παιδιά,
ωσάν ελευθέρα.
Πως δεν την δέχεται άλλο ετούτη τη μιζέρια,
ούτε θα χωριστεί,
στα δεξιά και αριστερά,
όπως υποδεικνύουνε συμφέροντα πολλά.
Πως ξέρει πάντα να γλεντά,
όπως στον πόλεμο σαν πα .
Πως αντιστέκεται στους κατακτητές,
όχι στα κρυφά , όπως οι ταλιμπάν,
μα σαν Έλληνες 300 ,
απέναντι σε χιλιάδες δίχως γνώση ,
με το κεφάλι τους ψηλά,
να παραδειγματίζονται οι ήρωες ξανά.
Να οραματίζονται οι ποιητές,
να μελοποιούν οι μουσικοί,
να σκηνοθετούν οι ηθοποιοί ,
να γράφουν οι λογοτέχνες και οι ιστορικοί,
πως η Ελλάδα δεν έσκυψε ποτέ της το κεφάλι,
πως σε πλεκτάνες και υπόγειες πλάνες,
δεν εχάθει να θρηνεί.
Πως η ιστορία έχει πολλές,
ακόμα απ’ της σελίδες στο μέλλον,
στην Ελλάδα αφιερωμένο.
Πως είναι εγωιστές.
Μα όταν χρειαστεί,
ξέρουν να πολεμούν,
ο ένας πλάι στον άλλον,
ξέρουν πως να σταθούν.
τα νότα τους να προστατεύουν,
με έναν τρόπο μοναδικό,
όπως κανένας άλλος πάνω στο πλανήτη αυτό.
Πως πάντα βρίσκει λύση,
σε οποιοδήποτε πρόβλημα,
αν προκύψει,
ως εφευρετικός.
Μια Ελλάδα,
μια φωνή ,
σε ένα Σύνταγμα,
όλοι μαζί,
για να γλεντήσουμε και να φωνάξουμε,
πως θέλουμε να ήμαστε ελεύθεροι,
όχι υποτακτικοί.
Αχ πόσο θα ήθελα να γίνει η συγκέντρωση αυτή,
να είναι μια αλήθεια ,
να συμβεί.
ΧΜπάστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου